Projekt 30 podsumowanie

Dobiega końca mój pierwszy tydzień w pracy po długiej przerwie, a ja jeszcze nie podsumowałam mojego Projektu 30. W sumie było nawet więcej dni, bo jeszcze długi weekend, w czasie którego firma była zamknięta. Kwiecień zaczął się powoli i miałam wrażenie, że trzymam go w garści ;), ale zaraz potem czas przyspieszył tak, że nie mogłam za nim nadążyć. Zresztą, tak jak pisałam gdzieś w komentarzach: wystarczyło "przespać" 1 dzień, a potem wszystko już śmignęło. Dlatego staram się teraz robić wszystko na bieżąco, żeby się nie zapuścić ;). Co skutkuje tym, że mało zaglądam do internetu. Czyżbym pokonała moje największe uzależnienie? hm.. wąpię ;)
Właściwie chciałam podsumować nie ostatni miesiąc, ale cały ten czas, kiedy nie pracowałam. To był najbardziej niezwykły, najbardziej intensywny (pod względem przeżyć) i na pewno najpiękniejszy czas w moim życiu. Wiecie, jak byłam w ciąży, to się zastanawiałam, jak to jest, że ludzie mówią: "Nie wiem, jak to było bez niej". A ja sobie myślałam: "No jak, tak jak zawsze!" A teraz naprawdę nie wiem ;). Rozmawiamy sobie czasami z Pawłem, wspominając jakieś dawne chwile, a ja co chwilę myślę sobie: "Ale gdzie była wtedy Gabi? Siedziała z tyłu w samochodzie?..."
A wiecie, co jest najfajniejsze w tej przygodzie? Że ona się wcale teraz nie kończy, ale dopiero zaczyna :).

Na zdjęciach nareszcie daaawno dostana chustka od Anuli z tego bloga. Chustka może nie na tę porę roku, ale wiecie jak to ze mną bywa. Najpierw coś tam, potem mi się zgubiła część od ładowarki... blablabla... ale w końcu jest :)).
I jeszcze przepraszam, że zdjęcia takie ciemne. Powstawały w trudniejszych warunkach świetlnych niż mamy teraz, ale co to za argument? Muszę się przeprosić z Gimpem, ot co!